اگر حضرت علي(ع) در خانه حاضر بود چرا حضرت زهرا(س) در منزل را باز كرد تا آن حادثه اتفاق افتد در حالی که باز کردن در توسط زن در صورت حاضر بودن مرد در منزل، خلاف غيرت مردان خصوصا مردان عرب است.

پاسخ شبهه:

1) «ابن عساکر» در جلد 42 کتاب “تاریخ دمشق” ص 470 آورده است که: پیامبر(ص) در خانه نشسته بود که در زدند و ایشان به ام سلمه گفت: «یا ام السلمه قومي فافتحي له» یعنی: «ای ام سلمه! برخیز و در را باز كن».
2) در جلد 44 همین کتاب صفحه 35 آمده است که: عمر بن خطاب آمد و دق الباب کرد، پيغمبر خانه بود ولی به حضرت خديجه(س) فرمود: «افتحي يا خديجة» یعنی: «ای خدیجه در را باز کن».
3) در جلد اول کتاب “احتجاج طبرسی” ص 292 آمده است که: روزی پیامبر(ص) در خانه نشسته بودند که اميرالمؤمنين علی(ع) در زدند و پيامبر(ص) به عايشه فرمود كه: «افتحي له الباب» یعنی: «در را براي او (علي) باز كن».

حال آیا علمای وهابی غیرتمندتر از پیامبرند؟!

4) طبق آنچه ابن تیمیه در کتاب “منهاج السنة” نوشته است، کسی در منزل را باز نکرد؛ بلکه مهاجمان به زور وارد خانه حضرت(س) شدند.
5) قرآن کریم در آیه 27 سوره نور مي‎فرمايد: “یا ایها الذین آمنوا لا تدخلوا بیوتا غیر بیوتکم حتی تستانسوا” یعنی بدون اجازه به خانه کسی وارد نشوید”. و در جای دیگر می‎فرماید: “یا ایها الذین آمنوا لاتدخلوا بیوت النبي الا ان یؤذن لکم”. از سوی دیگر «سیوطی» در جلد 5 کتاب “الدر المنثور” ص 50 نوشته است که: “خانه زهرا خانه نبوت است". بنابراین حضرت زهرا(ع) و مولا علی(ع) بر این باور بودند كه مهاجمان حريم خانه نبوت و لااقل حرمت خانه مؤمنان را حفظ مي‎كنند نه اینکه بی توجه به دستور خدا و رسول، در خانه اهل‎بیت پیامبر را آتش زده و به زور وارد خانه می‎شوند.

حسن خلق ،کمندی است که دیگران را در دام محبت اسیر میکند . کیست که از برخورد شایسته خوشش نیاید و جذب چنین انسانی نشود؟

ازامام صادق علیه السّلام پرسیدند:

حد و مرز اخلاق نیک ، چیست؟

فرمود : آن است که :

اخلاقت را نرم کنی ، کلامت را پاکیزه سازی ، و با چهره ای باز و گشاده با برادران دینی ات روبرو شوی .

گشاده رویی ، از بارزترین صفات رسول خدا صلی الله علیه و آله بود که سهمی عمده در جذب مردم به اسلام و شیفتگی آنان به شخص پیامبر اسلام داشت . خداوند درباره این خصلت مردمی رسول اکرم صلی الله علیه و آله میفرماید:

«فَبِمَا رَحمةٍ مِنَ اللهِ لِنتَ لَهُم وَ لَو کُنتَ فَظّاً غَلیظَ القلبِ لَانفَضّوُا مِن حَولِک »

به خاطر رحمت الهی بود که برای مردم نرم شدی و اگر تندخو و خشن و سخت دل بودی،از دور تو پراکنده می شدند.

در ادامه ی آیه می فرماید: پس،از آنان درگذر، برایشان استغفار کن ، و در کار با آنان مشورت نما.

گویا که «عفو» ، «استغفار» و «مشورت» ، نمونه های دیگری از حسن خلق و رفتار مردم دارانه

و جاذب است ، چراکه نوعی اعتماد به مردم و به حساب آوردن آنان است و چنین برخوردی ،عامل جاذبه ی شخص می گردد.

اخلاق معاشرت،ص50-51